شروع تربیت کودک از نوزادی و تربیت کودک گرداوری شد
نوزادی که به تازگی به خانواده ی شما پیوسته ، یک انسان است که دارای روح پاک و بی آلایش و به دور از تزویر و زشتی های این دنیا است. هیچ انسانی با ذات ناپاک به دنیا نمی آید ، بلکه محیط تربیتی و شرایط خانوادگی او می تواند اولین قدم برای هل دادن او به سرازیری زشتی ها و گناه باشد. بسیاری از افراد روانشناس اعتقاد دارند که اولین گام مهم در تربیت کودک از نوزادی او آغاز می شود. یک رسم به صورت دیرینه از اجداد ما تاکنون باقی مانده و آن هم خواندن اذان و اقامه در گوش های سمت راست و چپ نوزاد می باشد.
کودک شما از همان دوره نوزادی خود آمادگی دریافت بسیاری از مسائل و آموزش ها را دارد. برخی از مواقع با رفتارهای بچگانه خود به گونه ای رفتار می کند که شما را در تنگنا و دوراهی قرار می دهد ، اما باید توجه داشته باشید که او با وجود این رفتارها هنوز هم توانایی درک بسیار از مسائل را دارد. در ماه های ابتدایی از زندگی نشستن ، بازی کردن ، گوش کردن به صحبت ها ، راه رفتن و . . . را یاد می گیرد. قطعا امر و نهی هایی که به او آموزش می دهید را در ضمیر خود قرارداده و در زمان مناسب از آن استفاده خواهد کرد.
یکی از روش های تربیتی در زمان نوزادی به بعد عدم توجه بیش از اندازه به خواسته های او است. زمانی که فرزند شما گریه می کند بسیاری از اطرافیان دادن شیر را توصیه می کنند در حالی که برخی از مواقع فرزند شما بدون هیچ دلیلی دوست دارد تا گریه کند و پس از مدتی آرام می شود. بنابراین شما تصمیم گیرنده هستید که چه کاری انجام دهید. اگر از همان ابتدا به گریه های او توجه نمایید ، فرزند شما از همان دوران نوزادی از این گریه ها سوء استفاده کرده و از آن در هر شرایطی برای به دست آوردن خواسته های خود استفاده خواهد کرد.
هیچ گاه از دوران نوزادی برای تربیت فرزند خود بر سر او داد نزنید. زیرا او به انجام دادن آن کار مبادرت می ورزد و قطعا با لجبازی شما را عصبی خواهد کرد. بهتر است در حین انجام دادن کارهای نادرست او را از صحنه دور کرده و با دادن اسباب بازی ها و بردن به محیطی دیگر به او یاد دهید که کار صحیحی را انجام نداده است. سعی کنید تا کارهای خوب فرزند خود را با تشویق کردن به او یاد دهید و به نوعی انجام این کار را در او نهادینه کنید.
